DRACONTIA

DRACONTIA

nomen gemmae, apud Plin. l. 37. c. 10. Draconites sive Dracontia e cerebro fit draconum: hic, Exciditur e cerebrio draconum dracontias lapis, sed lapis non est, nisi detrahatur viventibus Et ex eo Solin. c. 30. quorum is, Graece ἡ δρακοντῖτις, unde Dracontitis apud Plin. reponit Salmas. ἡ δρακόντειος, sub. gemma. Nempe crescit et Coalescit gemma haec in capite draconis, quam ut consequantur incolae (in India id fieri idem Plin. habet) dormientibus his animalibus capita amputant. Quâ arte autem dracones a venatoribus sopiantur, idem Solin. mox ita exponit: Praestantissimi andaciâ viri explorant anguium foveas et receptus: inde praestolati ad pastum exeuntes, praetervectique percitis cusibus, obiciunt gramina medicata ---- ad incitandum soporem: ita somno obsopitis, e capitibus exsecant lapides etc. Paulo aliter venationis huiusce modum enarrat Philostrat. Apollonii l. 3. ubi de palustribus montanisque draconibu prolixe disserens, in horum capitibus inesse lapillos huiusmodi tradit, specie adspectuque iucundos, neque non coloribus aut tincturis splendorem inducentes, effectu virtuteque admirandos; uti ex Graeco reddit Barth. qui totam hanc historiam, lectu iucundissimam, Latine a se translatam, inseruit Animadversiombus suis ad Papin. Stat. Theb. l. 5. v. 510. At de gemma ista Solin. iterum, Usui eius Orientis Reges praecipue gloriantur, quamquam nullum lenocinium artis admittat soliditate; et quidquid in eo nobile st, non manus faciant, nec alterius quam naturae cander sit, quo reluceat: ad quem locum vide Exercitationes Salmas. p. 387. et seqq.